Een verschuiving van aandacht

door | mei 28, 2018 | body & mind, Lifestyle

Een aantal dagen geleden was ik op weg naar huis. Ik had best een stressvolle week gehad, een week waarin het voelde alsof ik terugviel in een oud patroon, het ‘eindexamen patroon’. De nieuwe privacy wetgeving stond namelijk om de hoek en vaak met nieuwe en voor mijn gevoel belangrijke dingen, ben ik er geneigd te diep in te duiken. Ik wil alles begrijpen en hoe dieper in graaf, hoe meer ik de weg kwijt raak in alles wat er geregeld moet worden. Zo’n situatie triggert vaak alle andere oude, minder prettige patronen waardoor het voor mij even geen fijne week was. En dat was te voelen in heel mijn wezen. Terwijl ik zo aan het rijden was, over een lange weg richting een rotonde, werd mijn oog getrokken naar de gigantisch mooie avondlucht op deze klamme, onheilspellende avond. Ik kan me altijd verbazen over hoe mooi de lucht is en hoe je de lucht die je nu ziet, nooit meer exact zo zal zien. Kijken naar de lucht maakt me altijd rustiger, net als kijken naar het water. Ik naderde de rotonde en op het moment dat ik erop reed, besloot ik een andere afslag te nemen, de afslag richting het park in plaats van die naar huis. Vóór Portugal had ik waarschijnlijk gedacht: ‘Prachtig die lucht, maar om nu ergens uit te stappen om er volledig van te genieten, nee.’ Echter, heb ik in Portugal beseft dat echt léven, alleen kan door het te beleven in het moment. Door juíst die dingen te doen die je gevoel, je hart je ingeven. Dus ik reed naar het park.

Ik stapte uit, rook de heerlijke avondlucht en liet de natuur mij omarmen. Ik wandelde door dat mooie park en genoot van de prachtige lucht, voelde ik me steeds fijner. Alsmaar keek ik naar de linkerkant van het pad, want daar was de lucht zo mooi. Zachte witte wolken, omringd door kleuren die van zacht roze en oranje overgingen in helder blauw. Zo nu en dan stopte ik even, om de alles wat dit moment me bood in me op te nemen. En terwijl ik stilstond, besefte ik me iets heel erg waardevols. Ik koos er nu namelijk voor om mijn aandacht te richten op het adembenemende van het moment. Ik liet mezelf volledig opgaan in datgene wat op me op dit moment zo fijn liet voelen.

En ook al werden de donkere onweerswolken aan de rechterkant van het pad alsmaar groter, mijn aandacht was bij het andere, kleinere gedeelte van de lucht dat mij gelukkig liet voelen. En doordat mijn aandacht was bij ‘het positieve’, werd het ook alleen maar makkelijker en voelde het zelfs natuurlijk, om ook de kracht en de schoonheid van de steeds groter wordende onweerswolken te zien.

En toen legde ik de link naar de afgelopen week en de weken die nog gaan komen. Als ik nu eens mijn aandacht bewust verschuif van het negatieve naar het positieve. Als ik nu eens besluit, wat vaker volledig op te gaan in dat positieve, ook al is het misschien maar klein. Wordt het dan niet veel gemakkelijker om oké te zijn met het negatieve? Om dan ook de waarde in te zien van het negatieve? Ja, waarschijnlijk wel.

Wat je aandacht geeft, dat groeit. En het is een heel prettig gegeven dat je er dus gewoon voor kan kiezen om je aandacht te verschuiven van iets wat voelt als crappy, naar iets wat voelt als happy. Dat druppeltje geluk kun je dan gebruiken om de negatieve zaadjes te laten ontkiemen in mooie bloemen, waardoor je eindigt met nog veel meer moois om van te genieten.

‘At any time, you can choose to turn your heart towards sun, to feel comfort in the stormy clouds.’

Hoe vier ik oud en nieuw?

door | dec 31, 2017 | about me, Lifestyle

Het is oudejaarsdag, joepie! Ik kijk daar altijd heel erg naar uit en kan er zo van genieten. Net als met kerst hangt er een magische sfeer, alleen op een andere, frissere manier. Sinds ik klein ben is oud en nieuw al heel speciaal; dan mocht ik (als me dat lukte) tot na 12 uur opblijven! Soms deed ik rond een uur of 10 een power nap en maakten mijn ouders me rond kwart voor 12 wakker, zodat we met zijn allen konden proosten met Jip en Janneke champagne en vuurwerk kijken. Oud en nieuw heeft voor mij altijd gevoeld als een bijzondere dag, een dag waarop je het afgelopen jaar dankbaar uitzwaait en bewust een nieuw begin maakt.

Deze Oud en Nieuw tag is bedacht door Merel van Lotus Writings en ik heb hem gekregen via Kimberley van Momontop, bedankt!

 

Waar vieren jullie de jaarwisseling?

De afgelopen twee jaar zat ik vaak samen met mijn vriend en gezamenlijke vrienden in een huisje, waar we dan samen kookten, spelletjes speelden en slechte films keken. Ontzettend gezellig! Dit jaar vieren mijn vriend en ik het iets anders. Eerst gaan we weer samen koken met hetzelfde clubje als de jaren ervoor. Daarna gaan we door naar het Oud en Nieuw feest waar we voor zijn uitgenodigd, om daar met zowel bekenden als onbekenden het nieuwe jaar in te knallen. Ik heb er nu al zin in!

Wat eet en drink je tijdens oud en nieuw?

Oeh, sowieso een oliebol! Ik ben denk ik toch meer een traditie-dier dan ik dacht. Oliebollen maken voor mij oud en nieuw echt compleet. Zo vind ik het ook leuk om met champagne te proosten om 12 uur, maar als dat er niet is vind ik bier ook prima. Ik probeer met dit soort dagen wel vaak overdag wat meer groente en fruit te eten, zodat ik mezelf in balans houd wanneer is ’s avonds geniet van al dat lekkers!

Steken jullie vuurwerk af?

Behalve sterretjes en misschien hier en daar een rotje, heb ik nooit vuurwerk afgestoken. Ik weet niet, ik vind het toch een beetje eng. Vroeger is er een keer een baby-pijltje in mijn haar blijven hangen, die ik er niet uit durfde te halen dus hij klapte bij mijn oor. Misschien een soort mini trauma opgelopen? Ik vind het wel heerlijk om naar vuurwerk te kijken trouwens, zolang ik op een veilige afstand sta en anderen het afsteken 😉 Want net als met de oliebollen; zonder vuurwerk is oud en nieuw niet compleet.

Als je moest kiezen, ga je dan liever naar een feestje of kijk je de oudejaarsconference op televisie? En waarom?

Vroeger, toen ik oud en nieuw nog thuis vierde met mijn ouders en familie, keken we wel altijd iets van een oudejaarsconference. Sinds ik mijn eigen plannen maak op oud en nieuw, vind ik het altijd wel leuk om er samen met vrienden een feestje van te maken. Dat hoeft niet persé groot feest te zijn, zolang ik maar samen ben met gezellige mensen and my loved ones vind ik het prima!

Doe je aan nieuwe voornemens? Zo ja, welke staan er op de planning voor 2018?

Jazeker! Zoals ik al aangaf, voelt het voor mij echt al een nieuw begin. Nu is eigenlijk elke dag (en elke ademhaling) een nieuw begin, maar dit voelt toch anders voor mij. Echter. Ik wil vanavond graag een stukje perfectionisme en ‘serieusheid’ achterlaten in 2017, zodat ik met een ontspannen en ‘alles is oké’ mindset 2018 in ga. Ik denk dat ik mijn goede voornemen voor 2018 wel kan samenvatten in het woord loslaten. Daarnaast wil ik ook wat minder vlees gaan eten, om heel veel verschillende redenen. Misschien dat ik daar verder op in ga in een apart blog binnenkort 😉

Wat is je leukste herinnering aan oud en nieuw zonder de kinderen? En met?

Ik heb nog geen kinderen, dus ik zou het niet weten. Wel weet ik dat ik als kind enorm genoot met het oud en nieuw vieren met mijn ouders, familie en hun vrienden. Ik hoop dat als ik ooit kinderen mag krijgen, dat ik ze hetzelfde gevoel kan geven. Nu geniet ik van mijn eigen oud en nieuw viering samen met mijn eigen vriend(en).

Hoe ga je gekleed op 31 december?

Hoewel ik ervan houd me speciaal aan te kleden op feestjes, denk ik dat ik het vanavond gewoon lekker simpel houd. Een van mijn nieuw jeans, samen met een gestreept shirtje (of mijn zwarte, casual shirt maar die ligt nog in de strijkmand oeps) en mijn sneakers. Als er één ding ongemakkelijk is op je oudejaarsavond, dan is het wel dat je niet lekker op de bank kunt kruipen of op de grond kunt zitten omdat je een jurk aan hebt. Wel pak ik altijd wat meer uit met mijn make-up, in plaats van alleen mascara en wat concealer, doe ik vanavond ook een beetje eye liner en misschien zelfs een lichte smokey eye.

Stel dat je de jackpot van de Staatsloterij of de Postcode Kanjer wint. Wat ga je daarmee doen?

Dit is de eerste keer dat ik (samen met mijn vriend) een lot heb gekocht, dus de mini kans bestaat! Ik zou zelf heel graag nog een reis willen maken, of een yoga opleiding volgen in het buitenland. Daarnaast willen we samen opzoek naar een huis, dus daar zouden we het geld dan ook zeker voor willen gebruiken!

Wanneer bezoek je familie om ze het beste te wensen voor het nieuwe jaar?

Meestal meteen op 1 januari, het is natuurlijk mijn familie en die wil ik gewoon zien en ze het allerbeste wensen. Soms lukt het niet meteen op 1 januari, maar ik probeer ze wel de eerste week van het nieuwe jaar te zien J

Waar ga jij het vieren?

Hoe en waar vier jij oud en nieuw? Heb jij goede voornemens of heb je altijd het beste met jezelf voor? Ik wens jou in ieder geval een heerlijke jaarwisseling samen met jouw vrienden en familie en dat je een liefdevol en sprankelend 2018 mag creëren!

 

Liefs,

Suus

A trip down memory lane and the present with Aydin Yesildal

door | nov 22, 2017 | inspiring people, Lifestyle

The last couple of weeks I found myself scrolling down Instagram a lot. I tend to easily do that when I’m bored lately. It is not something I am happy with, because I rather spend my time appreciating the present moment of thinking of something useful to do. But I don’t know, this just happens from time to time. There is this saying that boredom is good for you because it gives you inspiration. And that is exactly what happened when I was surfing down the timeline of Instagram in my kingdom of dullness. I found the account of Aydin Yesildal, or actually, he found me. The moment I saw his photo’s I was absolutely mesmerized. He is able to capture nature in the most beautiful ways. He is able to inspire people, make them curious to nature. So I decided to (again) take a leap of faith and ask him if I could interview him. He said yes.

So first things first. Let’s get to some Aydin-facts. This amazing photographer is 37 years old, his favourite food is pomegranate and the book that inspired him most was Cosmos by Carl Sagan. There is no specific place he goes to when he wants to put his mind at ease. It does not matter as long as it is not a city. He can find comfort in his nature aquarium in his living room, his bonsai trees on his balcony, a seaside, a beautiful night sky or under water.

When was the first time you got fascinated by a camera? Can you picture that exact moment?

Well, it was 1985 I presume. My father had a beautiful Yashica FR II film camera with an amazing 56mm f1.2 lens. He shot me frequently. He once shot me in a ship, that moment I just can’t forget. I have that exact photo of me on my Instagram account. If you like, you can also check it out via the link below. Unfortunately, he died too soon, at age 47, due to pancreatic cancer.  I think I am still trying to understand my dad after all this time, because I did not have enough time to chat with him , know him deeply.

https://www.instagram.com/p/BLRQbTDhUn4/?taken-by=yesildal

What is it exactly that fascinates you about photography, what is it you find behind the camera?

Well, that is a beautiful question. I tend to think that photography is our life itself. Almost everybody is expressing their lives with photographs these days. They are not just art, they also are your beautiful memories. I can never forget a face or a landscape  that I photographed, no matter how many years have passed.

Photography  gives me a reason to get up, leave my home at 5:00 o’clock in the morning while all people are still in their sweet sleep. It also makes me fit by forcing me to walk or even run (fast) to catch the light in time. It makes me see people’s minds. It gives me chance to see landscapes, seascapes, nightscapes, while lots of people do not see them or do not even care when they look at them. It is my way of looking at things, a different way compared to other people around me.

Where did you take the first photograph that made you feel proud and powerful? Of what was it?  

It may not be the first one, but definitely the one I am most proud of. I shoot both Street and Landscape photography. My Street photographs are in my Flickr account and my Landscape shots are on my Instagram account. This photo is shot in my hometown, Istanbul. I was wandering around with my camera on Galata bridge. When I saw this girl far away I thought to myself; do girls fish? So I decided that it was interesting.

Eventually it is a photographer’s task to find something rare and beautiful. This girl was both rare and beautiful. I choose to shoot people when they do not notice.  So I waited at her left when she was looking right. When she turned around I fired. That created a pleasant natural look; her hair was blown by the wind.  I just smiled and made a thumbs up, so she did not get angry with me. She smiled too and then I left. If you like to see this picture and more, hit the link below.

https://www.flickr.com/photos/aydinyesildal/23153429519/in/dateposted-public/

How do you express yourself through photography?

I was influenced by Ara Güler, Yannick Delafoge and Sebastio Salgado. I started by shooting streets. I don’t shoot city buildings, roads, bridges as subjects, I rather use them as my background. I like to focus on humans. Try to catch their expressions, their minds. What makes us human is our expressions and mimics . Eyes are the gate to soul. So I seek souls. A photographer not only expresses what he sees, he actually expresses what he feels . Photos are a way to say “This is how I see and feel”.

Also, sometimes people ask me what camera I use, what my settings are etc. My answer to these kind of questions always is: “Do you ask a writer what kind of typewriter he or she uses?” What I want to make clear is that the camera is just a tool. I would love people to not focus on tools. Just focus on subjects, light and decisive moments.

Can you say you do what you love and love what you do, that you are living the life you once dreamed of?

Yes, in general I live a life that I am happy with. There are no regrets up to now. I want to die with a feeling that I accomplished what I had planned. Any target, whether easily reachable or not, makes me go on. Without any plan I would lose meaning of life.

What is the message/lifequote/wisdom you want to tell people today?

Okay, this is a good one. Write down thousands of 0’s: like “000000000000000….”. If you do not add any number in front of it, you’ve got 0 at hand. If you add 1 in front it becomes “1000000000000”. Now you are rich.

Think of that “1” as your “health”. Without it, you would be zero. So take care of yourself first. Then enjoy whatever you do . “Joys” are all the zeros that follow. I wish you health and joy.

Aydin, I want to thank you for your amazingly inspiring words. Your genuine story from the bottom of your heart. I wish you all the best and I hope you may touch a lot of people’s souls with your photography.

How to embrace the less good days

door | nov 12, 2017 | body & mind, Lifestyle

Just like every other person, I  go through days in which I feel amazing; everything goes with the flow I like to surf on, nice things come my way and my dearest frenemy stress decides to not keep me company. But not every day is like this. And that is not a bad thing at all. In fact, just like nature, life is like a cycle. The good alternates with the less good (let’s not get too negative). That is what creates balance. Although, it might be hard to embrace those less good days just as much as you embrace the good days. I mean, who really likes to feel uncomfortable, restless and annoyed in oneself? I don’t. But I think I have found a way to cope with the days (or moments) in which I feel not as happy as I would like to.

A while ago I published an article (in Dutch though) in which I interviewed my favourite blogger. In the conversation that arose while interviewing we started to talk about cycles. How life is a spiral, a natural cycle. How our modern society does not particularly like natural cycles because they do not rise forever. Natural cycles also drop. But just like a tree does not keep growing more and more green leaves without dropping them every fall, life (and business) is not meant to only grow. It has this natural cycle of rising and dropping. If we try to get the line to do nothing but rise, whether it is in life or in business or in friendship or whatever, a massive breakdown will follow. A well-known phenomenon that is a good example of this is burnout. You work and work and push because you do not want to ‘get back to that lower level’ or ‘stop achieving’. And then your body says ‘it’s enough’ and it crashes. You are forced to go back to where you started. While if you just followed your natural rhythm, gave in to your tiredness and embraced your less happy moments, that massive crash would not have happened. Just for the record; I do not mean to insult people who have faced a burnout or another kind of breakdown. I experienced a massive breakdown myself and I ended up seeing it as the greatest lesson I have learned so far. But I am, as usual, slightly deviating from my point.

What I want to say is that ever since I had that conversation, I realized that no matter how hard I would try to skip those less good days or moments, they will come anyway. And if I were to ‘postpone’ an unhappy time, it will only come back harder in the future. The days in which restlessness comes to join me, in which I feel uncomfortable in my body or in which I just want to cry all day for no reason; they will come. And they are just as valuable as the happy days, because they are part of a cycle, my cycle. They have to happen to keep my life in balance. They have to happen to prevent me from crashing again.

And this point of view is a total game changer. You probably know the phrase ‘it is okay to not always be okay’. Well, I used to think of it as a nice phrase but when I actually were  ‘not okay’ I did not really think that was okay. In fact, it friggin annoyed me. But now that  I saw and realized that the less good days are just as much part of the natural cycle of my life as the good days, it made it much easier for me to embrace them. To accept the restless, unhappy, uncomfortable or sad feelings. To actually welcome them. Just as I would warmly welcome the feelings of pure joy, excitement and love.

How do you cope? What is your point of view?

Een mooi gesprek met de inspirerende vrouw achter ‘Jong Burnout’

door | nov 5, 2017 | inspiring people, Lifestyle

Een tijdje geleden kwam ik terecht op de facebookpagina van ‘Jong Burnout’. Een pagina waar Nienke Thurlings haar eigen ervaring met burn-out en haar wijsheid inzet om blogs en tips te schrijven waarmee ze anderen helpt. Met ‘anderen’ bedoel ik niet alleen andere millenials zoals zij die bekend zijn met de ‘ik-heb-te-lang-te-veel-van-mezelf-gevraagd-modus’, maar ook de mensen die op zoek zijn naar wat minder stress en wat meer rust. Goed, toen ik op de dag van de ontdekking een interessant blog begon te lezen, was ik meteen verkocht. Ik las de ene na de andere en bleef me verbazen (op een positieve manier) over de diepgang in elk artikel. Waar andere blogs alleen het relatief rustige wateroppervlak laten zien, duikt Nienke de onstuimige golven van de zee in en laat ze zien hoe je die vanaf de bodem tot rust kan brengen.

Niet veel later na mijn ontdekking van het bestaan van Nienke en Jong Burnout, begon ik zelf met het schrijven van blogs. Nienke was en is één van mijn voorbeelden. De manier waarop zij een positieve draai aan elk verhaal geeft, terwijl ze eerlijk en oprecht blijft, vind ik prachtig. Ook blijft ze altijd komen met nieuwe, net zo interessante onderwerpen. Waar haalt ze al die inspiratie vandaan?! Voordat ik het wist had ik een Nienke een mail gestuurd met de vraag hoe zij erover dacht als we voor een keer de rollen om zouden draaien. Dat er eens een artikel over haar werd geschreven, in plaats van dat zij degenen was die schreef. Enthousiast liet ze me weten dat ze dit wel zag zitten en een aantal weken later ontmoette ik haar in Utrecht.

Een van de eerste vragen die ik stelde, was wat voor soort kind Nienke was. Vaak neem je de eigenschappen die je had als kind, de dingen die je leuk vond om te doen, in je latere leven met je mee. Ik was wel benieuwd naar hoe die eigenschappen er uiteindelijk voor zorgden, dat Nienke op haar vierentwintigste zelf in een burn-out terecht kwam. ‘Ik was een heel actief en creatief kind, heel goed in staat om mijn hart te volgen en situaties aan te voelen. Ik denk dat iedereen met die gevoeligheid en creativiteit geboren wordt, maar in onze maatschappij wordt dat op basisscholen vaak al de kop ingedrukt. De eigenschappen die ons uniek maken, vindt het systeem maar eng. Zo kunnen we niet meer dat perfecte vierkante blokje worden dat het systeem nodig heeft om te functioneren. Maar goed, daar ben ik heel uitgesproken in. Verder met waar ik gebleven was.’ Zei ze lachend. ‘Op de basisschool werd ik gepest, maar op de middelbare school kwam ik erachter dat wanneer ik me naar iedereen voegde, dat ik er dan wel bij zou horen.’ Dit klinkt niet als een onbekend verhaal. Ieder kind zoekt waardering en wil leuk gevonden worden. De manier waarop je dat kunt doen is door jezelf aan te passen. Maar continu aanpassen, een rol spelen die niet bij jou past, houd je niet tot in het oneindige vol. ‘Niet veel later kreeg ik een vriendje, die liever had dat ik de rol van een huisvrouw op me nam, terwijl ik eigenlijk heel creatief en avontuurlijk was. 

“work hard, play hard”

Doordat ik dus heel de tijd tegennatuurlijk werkte, niet kon zijn wie ik eigenlijk was, werd ik heel erg vastgezet. Toen het uit ging kon ik het leven gaan leiden dat bij mij paste, maar dit deed ik tot in het extreme. Alsof ik al die verloren tijd moest inhalen. Ook stortte ik me in die periode vol op mijn werk om het verdriet niet te voelen. Ik ging vaak naar feestjes en leefde op de toppen van mijn bestaan. Work hard, play hard. Dat heeft me de kop gekost, mijn licht ging uit.’

In de eerste periode van het herstellen van een burn-out, is rust heel belangrijk. Uiteindelijk kun je langzaam en heel voorzichtig aan het dagelijks leven weer oppakken. Hoe heb jij dat aangepakt, wat waren de eerste stapjes uit jouw burn-out? ‘Je lichaam laat je bij een burn-out duidelijk weten welk stapje oké is en welk stapje er één te ver is. Daardoor word je gedwongen om in de allerkleinste handelingen te opereren. Dat houdt in dat je eet wanneer je lijf je vertelt dat je honger hebt en niet vijf minuten wacht, dat je slaapt wanneer je moe bent. Je moet opnieuw leren fine-tunen op de signalen van je lichaam en geest. Ik deed dat met de tien-minutenregel. Als ik wakker werd, stond ik op en ging ik tien minuten iets doen. Douchen bijvoorbeeld. Als ik daarna merkte dat het niet meer ging, kroop ik terug mijn bed in. Ik wachtte tot ik me weer goed voelde, stond dan op en deed weer tien minuten iets. Daarnaast probeerde ik gehoor te geven aan impulsen, dingen die ik wílde doen. Ik probeerde  dan niet te luisteren naar het stemmetje in mijn hoofd dat me kwam vertellen dat ik eigenlijk iets anders moest doen. Hoe moeilijk dat ook was. Vanuit die kleine stapjes, bouwde ik mijn leven weer op. Deze keer vanuit wat ík wil en kan, vanuit mijn krachten.’

Nu leid je een heel leuk leven, zit je goed in je vel en heb je een goed lopend bedrijf dat je met plezier runt. Dat houdt wel in dat er bepaalde dingen weer ‘moeten’, ook al vind je ze nog zo leuk. Hoe voorkom jij dat dat willen in moeten verandert? ‘Allereerst zorg ik voor een goed basisritme in mijn leven. Dat houdt in dat ik voldoende slaap, gezond eet en dat ik regelmatig pauzes houd wanneer ik werk. Bovenop die basis, doe ik alleen de dingen die mijn hart echt hebben en dingen die de meeste impact hebben. Om het voor mezelf duidelijk te maken waar mijn hart blij van wordt, maak ik in december een vision board voor het komende jaar. Op dat vision board komt alles wat mij inspireert, wat ik wil bereiken, hoe ik me wil voelen, waar ik naartoe wil reizen. Alles wat niet strookt met dat gevoel op het vision board, daar zeg ik nee tegen. Op die manier kan ik dat hogere gevoel van wat ik echt wíl dienen, en wordt het geen moeten.’

Je schrijft behoorlijk veel blogs die allemaal even fascinerend zijn. Daar is een behoorlijke bron aan inspiratie voor nodig is. Wat doe je wanneer je in die inspiratiebron bent gevallen, maar je merkt dat het tijd is om eruit te komen omdat je anders te lang doorwerkt? ‘Ik schrijf alle ideeën die ik nog heb op. Dan stop ik. Door dat vaste basisritme dat ik in mijn dagelijks leven heb, zijn mijn hersenen op bepaalde activiteiten ingesteld. Zo weten ze wanneer het tijd is om na te denken, te werken en wanneer het tijd is om te pauzeren. In die pauze denken ze dan ook niet meer zo diep na.’ Klinkt best logisch, maar ben je dan niet bang dat je die bron aan inspiratie hebt afgesloten? ‘Weet je wat het is,’ zei ze ‘het is ons aangeleerd dat je alles wat je nu kan, wat je nu bedenkt, ook nu moet inzetten. Want stel je voor dat het er straks niet meer is. Maar ik kies ervoor om te leven vanuit vertrouwen, niet vanuit angst. Ik heb vertrouwen dat mijn krachten en inspiratie er altijd zijn en altijd terug zullen komen. Dat gaat niet verloren, het is een stukje van mij.’ Wat een wijsheid, snap je dat ik Nienke als voorbeeld zie?

Als laatste liet Nienke mij nog iets heel belangrijks realiseren, iets waarvan ik zeker weet dat ik niet de enige ben die dat wel eens vergeet. ‘Je moet het leven eigenlijk ook niet te serieus nemen, zie het als een speeltuin, een spel. Aan het eind van je leven wil je kunnen zeggen dat je door het leven hebt gedanst, niet dat je je hebt vastgebeten als een Bull Terrier en alle mooie momenten hebt gemist.’ Precies!

Wil je meer weten over Nienke of ben je benieuwd naar haar blogs?

Kijk dan gauw even op de facebookpagina van Jong Burnout https://www.facebook.com/jongburnout/ of op de website http://jongburnout.nl/

 

Liefs,

Suus

De wereldreiziger die verliefd werd op yoga

door | okt 6, 2017 | Lifestyle

Op de middelbare school ontmoet je veel verschillende soorten mensen. Sommigen zijn alleen ‘bekende gezichten’, anderen worden je vrienden en een paar inspireren je. En bij de laatste categorie hoort een oud klasgenoot van mij, Naomi. Zij besloot na de middelbare school toch maar niet te gaan studeren. Nee, zij pakte haar spullen en vertrok naar de andere kant van de wereld. Inmiddels woont ze al bijna een jaar in Australië en in die periode is er heel veel veranderd. Zo werd ze niet alleen verliefd op haar nieuwe leven, maar ook op yoga. Ik werd nieuwsgierig naar haar verhaal en nam contact met haar op.

Een van mijn vragen was (natuurlijk) hoe ze yoga ontdekte. ‘Ik heb me ongeveer 1,5 maand geleden ingeschreven bij een sportschool. Dit omdat ik had besloten wat gezonder te gaan leven, nadat ik al ‘vegan’ was gegaan. Ik koos voor het fancy-abonnement, waar ik onbeperkt toegang kreeg tot groepslessen. De tweede les die ik ooit volgde was Vinyasa in een infra-rood verhitte kamer. Vanaf die dag was ik absoluut verkocht. Nu ben ik elke week minstens 1 uur in die kamer te vinden.’

Nieuwsgierigheid is een hele nuttige eigenschap, althans, dat vind ik. Het brengt je verder, laat je nieuwe dingen ontdekken. Toen ik Naomi vroeg wat haar inspireerde om met yoga te beginnen, was haar antwoord dan ook vrij simpel. ‘Dat ik in een yoga les eindigde had ik te danken aan mijn nieuwsgierigheid. Het is hier winter op het moment, dus ik vond opwarmen in een ontspannen groepsles wel een leuk idee. Het was betoverend om te zien wat mijn instructrice allemaal kon met enkel haar lichaam. Dat wil ik ook kunnen!’

Yoga is een mooie manier om opzoek te gaan naar je eigen grenzen en te leren luisteren naar die grenzen. ‘Zolang je die respecteert, kun je alles bereiken.’ Vertelde Naomi mij. ‘Iets wat ik ook geleerd heb tijdens de yoga lessen, is de kracht van mijn ademhaling. Sinds ik heb gemerkt hoeveel verschil een correct ritme kan maken in het bereiken van bepaalde poses, ben ik deze techniek gaan toepassen in al mijn andere oefeningen. Een minuut ‘planken’ is bijvoorbeeld veel makkelijker als je je kracht uit je ademhaling haalt!’

Ik kan me zo voorstellen dat verhuizen naar de andere kant van de wereld, heel wat enthousiaste kriebels maar ook spanning met zich mee brengt. Je moet opnieuw een thuis creëren, weg van je familie en vrienden. Soms kan yoga helpen te ‘landen’ op de plek waar je nu bent, het laat je thuis laten voelen in jezelf. Daarom vroeg ik mij af wat yoga Naomi heeft gebracht, zo aan de andere kant van de wereld. ‘Een paar uur in de week waar ik nergens aan hoef te denken! Ik merk dat het me ontspanning brengt. Ook heb ik echt het gevoel dat ik en mijn lichaam samen een band aan het opbouwen zijn. Ik ben me veel bewuster van mijn eigen grenzen en kan die nu veilig opzoeken en respecteren.’ Hoe mooi is dat!

Last but not least heeft Naomi ook nog een handige tip: ‘Je hoeft geen specifieke oefeningen te doen om toch bezig te zijn met yoga. Let bijvoorbeeld gedurende de dag eens op je ademhaling en je houding! Natuurlijk is het makkelijk om comfortabel onderuit te zakken, maar met rechtop zitten doe je je lichaam een veel groter plezier.’ Ja ja, recht je rug meteen maar even, want waarschijnlijk zat je dit relaxt op de bank, met een ingezakte rug te lezen ;). Maar don’t worry, je bent niet de enige. ‘Dit is helaas iets waar ik zelf ook nog aan moet werken, gegeven het feit dat ik dit typ terwijl ik lekker onderuit gezakt in bed zit.’ Gaf ze toe. ‘Oeps.’