‘Luister naar je lichaam’. Een zin die je in (Yin) yogalessen vast wel eens hebt gehoord. Dat is dan ook niet voor niets, want je lichaam vertelt je zó veel: waar haar grenzen liggen, wat het nodig heeft en wat juist niet. Ons lichaam is ons voertuig voor de rest van ons leven. Om zo ver mogelijk te komen en zo veel mogelijk te ervaren, is het dus belangrijk om goed naar haar behoeften te leren luisteren.

Toch is dit voor ons vaak moeilijk. Soms weten we niet eens dat ons lijf ons iets vertelt. We moeten altijd maar door en door en nemen nauwelijks de tijd om bijvoorbeeld eens rustig te gaan zitten en te voelen. In onze maatschappij word je zelfs als een bikkel gezien wanneer je toch komt werken terwijl je ziek bent. Dat is best krom toch, beloond worden voor het duidelijk negeren van de signalen van je lijf?
Uit ervaring weet ik hoe het voelt wanneer je te lang de signalen van je lichaam negeert. Helaas, zou je denken. Maar nee, juist dáárdoor weet ik dat het ontzettend waardevol is als je die signalen leert kennen en ernaar durft te luisteren. Daarom oefen ik dit, elke dag opnieuw, zowel met mijn yogapractice als met mijn werk en eten; met van alles.

Nu hoor ik je denken: dat is leuk en aardig allemaal, maar how on earth doe ik dat dan?

Dat is een goede vraag en om eerlijk te zijn, ik zou het niet weten. Niet voor jouw lijf in ieder geval (en soms voor het mijne ook nog niet). Ieder lijf is anders, elke dag. Maar door je bewust te worden van het feit dat jouw lijf jou signalen stuurt, kom je al een heel eind. Wanneer ik geconcentreerd werk, merk ik na een tijdje dat ik een zwevend gevoel krijg. Mijn hoofd draait op volle toeren en het wordt te druk. Dat is voor mij het signaal om even te stoppen. Dat punt bereik ik vaak na 45 minuten. Maar voor jou kan het signaal heel anders zijn en bijvoorbeeld ook veel eerder of later komen. Ga eens op zoek, wees nieuwsgierig. Hoe ziet jouw ‘stop-signaal’ eruit en wat doe je wanneer hij opkomt?                                                                                                                                                                     

Ook tijdens mijn Yin yogapractice is het voor mij, naast het omarmen van rust en ‘niets-doen’, de uitdaging om de grenzen van mijn lijf op te zoeken, te herkennen en te respecteren. Ik weet van mezelf dat ik een kei ben in mezelf pushen en dat er gedachten op zullen komen als: ‘Oh, gister kwam ik veeel verder dan nu’ en ‘Verdorie, mijn buurvrouw kan het wél’.

Nu kom ik aan bij de splitsing, en welke weg ik kies heeft een grote invloed op mijn eindbestemming.

Route 1

Ik besluit dat ik vind dat ik verder móet komen, want anders heb ik niks bereikt. Dus ik push, irriteer mezelf dat het niet lukt en als het tegenzit ben verrek ik nog wat en moet ik drie dagen herstellen.

Route 2

Ik besluit niks van al mijn gedachten te vinden en nieuwsgierig te worden naar alle (niet zo) subtiele hints van mijn lichaam. Om zo te kijken wat het voor me doet wanneer ik ernaar luister, mezelf help door mijn lichaam te geven wat het nodig heeft. Elke dag opnieuw.

Hmm, route 2  lijkt me mooier dan route 1. Als je dan toch een uitdaging wil, zoek die dan in het leren luisteren naar (en gehoorzamen aan) je lijf en niet in het blijven negeren van je grenzen tot je erbij neervalt. Daar heb je, zeker op de lange termijn, veel meer aan.

Cherish yourself in every way (zeker ook tijdens je yogapractice!)

Liefs,

Suus